Deze NES -versie van Teenage Mutant Ninja Turtles is degene waarmee ik ben opgegroeid - moeilijker dan het arcade -origineel, maar dat maakt het alleen maar meer bevredigend. Je begint met het kiezen van je schildpad (Leo's My Go-to, maar Donnie's bereik is ook niet slecht), dan is het meteen in het smaden van voetclan goons met je katana of nunchucks. De bedieningselementen voelen in het begin een beetje stijf aan, maar je went eraan.

Wat echt opvalt, is de variëteit - het ene moment dat je door de straten van de stad veegt, de volgende keer dat je de schildpadbusje rijdt of door riolen zwemt en elektrisch zeewier ontwijkt (serieus). De klassieke 8-bit TMNT van de muziek ook. Raak gewoon niet te gehecht aan je gezondheidsbar - die voetsoldaten houden ervan om op je te gaan.

Het is in de loop der jaren een hoop geport, maar er is iets met de Janky Charm van de NES -versie die me terughoudt.