Deze NES -versie van Teenage Mutant Ninja Turtles is degene waarmee ik ben opgegroeid - moeilijker dan het arcade -origineel, maar dat maakt het alleen maar meer bevredigend. Je begint met het kiezen van je schildpad (Leo's My Go-to, maar Raph's Sai heeft beter bereik), dan is het meteen in het branden van voetclan door Manhattan. De bedieningselementen voelen nu een beetje stijf aan, maar de soundtrack? Slaaps nog steeds.

Funny ding - deze Italiaanse release is eigenlijk hetzelfde spel, alleen met een ander titelscherm. Heeft nog steeds die raar harde onderwaterniveaus waar je bommen onschadelijk maakt, en dat ene technoDrome-podium die me als kind woedend maakte. Als je alleen de arcade -versie hebt gespeeld, is dit een heel ander beest.