Als je opgroeide met de SNES en van de schildpadden hield, was dit een van die vechtspellen die je waarschijnlijk een dozijn keer huurde. Het is geen Street Fighter, maar het heeft die klassieke Konami -charme - brandende kleuren, dikke sprites en alle vier schildpadden die naar beneden gooien met Weirdos zoals Wingnut en Armaggon. De Genesis -versie had meer personages, maar de SNES -men voelt gewoon beter - moere bedieningselementen, betere muziek en die bevredigende crunch wanneer je een speciale zet landt.

Het is niet super diep, maar er is iets aan het breken van een pizza in iemands gezicht als Raphael dat nooit oud wordt. De selectie is klein, maar iedereen speelt anders - Donnie heeft bereik, Mikey's snel maar zwak, en Casey Jones is gewoon een kerel met sportuitrusting, wat hilarisch is. Je ontgrendelt een paar extra jagers als je de arcade -modus verslaat, maar eerlijk gezegd is de helft van het plezier gewoon te zien hoe ver je kunt krijgen met Leo's Sword Spam.

Houd nog steeds stand als je van de jaren 90 -jagers met rare, Janky Charm houdt.