Weet je nog dat Arcade Beat 'Em Ups eigenlijk voelde alsof je in een arcade zat? Schildpadden in de tijd nagels die sfeer-vier-speler bank chaos, belachelijke pizza power-ups en vijanden die van het scherm vliegen wanneer je ze op de voorgrond gooit. Ik ga altijd eerst voor Raphael (zijn Sais voelt gewoon sneller), maar je zult waarschijnlijk ruzie maken met vrienden over wie Leonardo krijgt.

De SNES -versie maakt de moeilijkheid van het arcade -origineel af, maar je krijgt nog steeds de beste momenten - rui's door neon tunnels, vechten tegen een Samurai -voetsoldaat op een snel rijdende trein, dat rare niveau waar alles plotseling een piratenschip is? Klassieke Konami -raarheid op zijn best.

Verwacht gewoon geen diepe gevechten-dit is pure nostalgie met knopen met een moordende soundtrack.