Oké, dus Taz in Escape uit Mars is precies hoe het klinkt - Taz, de Tasmaanse duivel, die zich een weg door Mars draait alsof het gewoon weer een dinsdag is. Klassiek Chaos uit het Genesis-tijdperk.

Je begint te ontvoeren (omdat je dat natuurlijk wel doet), en dan is het gewoon pure platformt -waanzin vanaf daar. De niveaus zijn helder, raar en boordevol vijanden die eruit zien alsof ze ontsnapten uit een Cartoon Fever Dream uit de jaren 90. Taz's spin -aanval is je brood en boter - je zult die knop constant purgen om robots, buitenaardse wezens te kauwen, wat er in vredesnaam die groene klodders zijn.

Sommige sprongen zijn echter gemeen . Zoals: "Waarom hebben ze die put daar geplaatst?" gemeen. En de puzzels? Het zijn geen hersenbusters, maar ze zullen je struikelen als je gewoon je een weg banen. De muziek heeft dat veerkrachtige, enigszins off-key Genesis Sound, dat eerlijk past bij de hele sfeer.

Het is niet de diepste game, maar als je in die tijd van Looney Tunes ontmoet Sega Platforming Jank, is het een solide tijd. Verwacht gewoon niet dat je het in één keer verslaan, tenzij je geduld hebt (of staten redt).