Man, tactiek Ogre op SNES raakt anders. Je begint te denken dat het gewoon weer een op de grid gebaseerde strategiespel is, dan ben je plotseling knie-diep in de rommelige burgeroorlog van Valeria, waardoor je keuzes maken die er echt toe doen. Vind je de kant van de rebellen of blijf je bij de adel? Hoe dan ook, iemand gaat je verraden - het is dat soort verhaal.

De gevechten voelen in het begin brutaal aan - het positioneren van zaken, boogschutters zullen je verwoesten als je ze ongecontroleerd achterlaat, en die ene ridder die onoverwinnelijk leek? Ja, hij zal vuil eten als je hem goed flankeert. Het klassysteem is ook wilder - ninjas, geestelijken, zelfs draken als je ze werven. Knoei rond met formaties lang genoeg en je zult kleine trucs zien, zoals hoe boogschutters op hoge grond te zetten, ze in absolute monsters verandert.

Wat me echter echt blijft houden, zijn de personages. Het zijn niet alleen statblokken - je ziet ze groeien, verpesten, zelfs permanent sterven als je niet voorzichtig bent. En die soundtrack? Beurt nog steeds de gevechtsthema's jaren later. Verwacht gewoon geen gelukkig einde, ongeacht het pad dat u kiest.