Dus Sword of Hope, de is deze old-school game Boy RPG waar je speelt als Prince Theo-nogmaals-omdat blijkbaar iemand het legendarische zwaard een tweede keer verloor. Klassieke Royal Family Move, toch?

Het is first-person, die in het begin nogal raar aanvoelt als je gewend bent aan side-scrollers, maar je went eraan. Je dwaalt door kerkers, botst tegen monsters (letterlijk-geen chique sprites hier) en puree knoppen in turn-based gevechten. Het magische systeem heeft echter een aantal nette eigenaardigheden - sommige spreuken zijn veel nuttiger dan andere, dus veel succes met het uitzoeken zonder een gids.

Eerlijk gezegd is het janky volgens de normen van vandaag, maar er is iets charmants over hoe eenvoudig het is. Geen opgeblazen open wereld, geen microtransacties - alleen jij, een zwaard en een schurk genaamd Zakdos die echt moet worden behandeld. Opnieuw.