Super volleybal op het Genesis is een van die vroege sportwedstrijden die op de een of andere manier het chaotische plezier van strandvolleybal spijkert zonder zichzelf te serieus te nemen. Je kiest je team - ik ging altijd voor de neon roze truien - en plotseling duik je over het pixelateerde zand en houdt de bal nauwelijks in het spel. De bedieningselementen zijn eenvoudig (één knop voor alles), maar het timen van je spikes precies goed voelt eigenlijk bevredigend.

Wedstrijden worden verrassend intens, vooral tegen een vriend. Er is een rare charme voor hoe de spelers rondsnuffelen na een gemist schot, en de menigte proost klinkt alsof ze in iemands kelder zijn opgenomen. Het is niet bepaald realistisch, maar wat maakt het uit als je het te druk hebt om te lachen om je eigen vreselijke duiken? Als je ouderwetse sportgames in arcade-stijl graaft, is dit een solide tijdcapsule.