Super Smash TV op SNES is puur chaotisch plezier - stel je een verwrongen spelshow voor waarbij het publiek juicht als je zaagbladen ontwijkt en golven van vijanden maait. De schietpartij met dubbele stick (nou ja, zo dichtbij als je op een SNES-controller zou kunnen komen) voelt verrassend goed aan als je alle vier gezichtsknoppen onder de knie hebt om te richten.

De eerste keer dat ik speelde, werd ik in 30 seconden verwoest-die kleine mes-gooiende clowns komen uit het niets. Maar als je eenmaal een spreidpistool of het ricochetwapen pakt, worden de dingen wild. Boss -gevechten zijn op de beste manier belachelijk, vooral het gigantische zwevende hoofd dat vuurballen spuugt. En ja, de omroeper schreeuwt "Big Money! Big Prijzen!" wordt nooit oud.

Het is echter veel beter met een vriend. Twee spelers betekent twee keer de kogels die vliegen, tweemaal het schreeuwen wanneer iemand in het nauw gedreven wordt door kettingzaagmaniaks. Geef me gewoon niet de schuld als je tegen elkaar begint te schreeuwen voor het pick -ups van de gezondheid.