Super Puyo Puyo op SNES is die rare, charmante mix van vallende blobs en RPG -onzin die op de een of andere manier gewoon werkt. Je past nog steeds als altijd gekleurde Puyos, maar nu is er deze goofy verhaalmodus waar personages eigenlijk opeenstappen - ja, serieus. De eerste keer dat ik mijn kleine tovenaar kerel zag wonen XP na het opruimen van een puzzel, lachte ik, maar toen raakte ik vreemd in het slijpen voor betere spreuken.

De AI's brutale zelfs al vroeg. Een verkeerde zet en de tegenstander zal je begraven onder een berg afval Puyos voordat je 'kettingreactie' kunt zeggen. De kleuren knallen als een gek op de SNES, en de muziek heeft die perfecte vroege synth -energie uit de jaren 90. Het is het soort spel waarbij je drie rondes op een rij verliest, zweer dat je klaar bent en dan onmiddellijk opnieuw probeert.