Super Puyo Puyo 2 is een van die SNES -games die er schattig uitzien, maar je absoluut zullen verwoesten als je niet voorzichtig bent. Je laat deze kleine gelei-achtige blobs (Puyos, uiteraard) vallen, bijpassende kleuren om ze te laten verdwijnen-eenvoudig, toch? Dan ben je plotseling zweten omdat je tegenstander net een combinatie van 10 ketens vertraagt ​​en je scherm op het punt staat zich te vullen met vuilnis Puyos.

De muziek heeft die klassieke charme uit de jaren 90 - pepy, enigszins chaotisch en raar motiverend als je midden in een nauwe wedstrijd zit. En de AI? Brutaal. Zelfs de vroege tegenstanders rommelen niet, dus verwacht geen langzame opwarming.

Beste deel? Modus met twee spelers. Er gaat niets boven het kijken naar een vriend in paniek terwijl je terloops een enorme combinatie opstelt terwijl ze nog steeds uitzoeken hoe ze goed kunnen stapelen. Het is het soort spel waarbij je de tijd uit het oog zult verliezen en je dan realiseert dat je het afgelopen uur nog maar één ronde hebt gemompeld.