Super Mario Sunshine 64 is dit rare kleine flash -juweeltje dat op de een of andere manier de zonneschijn -sfeer nagelt terwijl hij eruitziet alsof het op een servet was gekrabbeld - op een goede manier. Je hebt dezelfde waterjetpack -actie, maar alles is blocky en pixelated, alsof iemand het spel opnieuw heeft gemaakt in een koortsdroom. De eerste paar seconden puffen een beetje (klassieke flits), maar dan gladstrijkt het uit terwijl je tussen schilderijen stuitert om niveaus te kiezen.

Besturingselementen zijn eenvoudig: pijlen om te bewegen, ruimte om water te schieten, naar beneden om deuren binnen te gaan. Het kasteelhub is een puinhoop van drijvende platforms en deuren die niet helemaal overeenkomen met de niveaus erachter, wat alleen maar bijdraagt aan de charme. Het ene moment spuit je water in Goombas, het volgende moment ricocheer je muren als een flipperkast. Het is janky, blij en voelt als struikelen op een geheime rom -hack uit 2004.

Home Key dumpt u terug naar het titelscherm wanneer u onvermijdelijk vastloopt op wat geometrie. Wat je wilt. En je zult er om lachen.