Super Mario 63 is een van die klassieke Mario Fangames uit het flash-tijdperk die op de een of andere manier het gevoel van de originelen nagelt en zijn eigen rare charme toevoegt. Je hebt het gebruikelijke hardlopen en springen, maar met deze floatier, bijna gladde fysica die even duurt om eraan te wennen - een keer dat je het doet, voelt het uittrekken van lange sprongen vreemd bevredigend.

Besturingselementen zijn eenvoudig (pijlen om te bewegen, z/x/c voor acties), maar er is een verrassende hoeveelheid diepte. Merkte dat ik per ongeluk muursprongen en spin -bewegingen deed waarvan ik niet eens wist dat het in het begin mogelijk was. De niveaus combineren bekende Mario -dingen met een aantal bizarre wendingen - zoals, waarom is er een willekeurige woestijnzone met drijfzand? Geen idee, maar ik ben er dol op.

Absoluut niet alleen voor Mario Diehards. Het is janky op die manier die oude flash -games zijn, maar dat hoort bij het plezier. Je zult waarschijnlijk een of twee leven verliezen om het momentum uit te zoeken, maar dan plotseling spijker je drievoudige sprongen alsof het niets is.