Super Mario Sunshine 128 is eigenlijk een liefdesbrief uit het flash-tijdperk aan de Gamecube-klassieker, maar met diezelfde janky charme als Super Mario 63. Je hebt vanaf het begin vanaf het begin op je rug vastgebonden en spuit overal water als een kind met een supersoaker-behalve hier, het reinigt eigenlijk gewoon je siblings.

De bedieningselementen voelen in het begin een beetje stijf aan (het is tenslotte flash), maar als je eenmaal went aan het zweven van gaten of het vernietigen van vijanden met water, is het vreemd bevredigend. Een deel van de platforms wordt echter brutaal - het is niet verbaasd als je een sprong en faceplant een paar keer in giftig slib overslaat voordat je het spijkert.

Als je Super Mario 63 hebt gespeeld, herken je de sfeer onmiddellijk, alleen met meer spuitgist chaos. Het is ruw aan de randen, maar op die nostalgische manier waar je het niet kunt helpen, maar toch blijven spelen.