Super Mario Islands was een van die oude flash -games die op de een of andere manier bij me bleef. Je kiest Mario of Luigi (ik ben duidelijk altijd met Luigi geweest - Under -Dog Vibes, weet je?) En begin je gewoon te rennen. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar de niveaus worden snel stiekem-pakken openen uit het niets, vijanden komen binnen van off-screen en die munten? Ze zijn altijd buiten bereik, tenzij je je time -springt goed.

Het heeft dat klassieke Mario-gevoel, maar met een raar, bijna dromerig tempo-zoals iemand de gebruikelijke Mushroom Kingdom Energy nam en het net genoeg vertraagde om je elke sprong te maken. En ja, je moet technisch gezien 'munten verdienen', maar de helft van het plezier is om te zien hoe ver je het kunt pushen voordat de game iets belachelijks naar je gooit. Een verkeerde zet en je ziet je kleine loodgieter in de afgrond vallen terwijl die vrolijke muziek blijft spelen. Brutaal.

Als je ooit op de dag flash -games hebt gespeeld, is dit een rare tijdcapsule. Geef me gewoon niet de schuld als je er een uur voor verliest.