Super Mario 3D -land was een van die spellen waardoor ik me realiseerde hoeveel plezier Mario in 3D zou kunnen zijn zonder te ingewikkeld te worden. Je springt in deze kleurrijke, blokachtige werelden waar alles vertrouwd maar fris aanvoelt - briljetten komen op je uit rare hoeken, platforms draaien op manieren die je niet verwacht, en ja, je zult nog steeds de helft van je tijd besteden aan het achtervolgen van munten zoals altijd.

In het begin was ik niet zeker van de bedieningselementen-lopen in 3D met een D-pad er wat wennen aan-maar na een paar niveaus klikt het. Het tanooki -pak komt in koppeling wanneer je een sprong verkeerd inschat (wat meer gebeurt dan ik zou willen toegeven). Sommige van de latere niveaus worden stiekem met perspectiefrucs, zoals platforms die er in de buurt uitzien, maar eigenlijk veel verder zijn dan ze lijken. Klassieke Mario Troll Logic.

Het is niet het diepste Mario-spel, maar het heeft die perfecte pick-up-and-play-sfeer waar je een niveau of twee kunt knock-out en het gevoel hebt dat je iets hebt bereikt. De muziek is ook pakkend - ik neurde soms nog steeds het overworld -thema.