Super Mario 3D Land یکی از آن بازی هایی بود که باعث شد من بفهمم ماریو چقدر می تواند در سه بعدی باشد بدون اینکه خیلی پیچیده شود. شما به این دنیاهای رنگارنگ و مسدود می پرید که همه چیز احساس آشنایی اما تازه می کند - صورتحساب های بولت از زوایای عجیب و غریب ، سیستم عامل ها به روشهایی که انتظار ندارید پیچ می خورند ، و بله ، هنوز هم نیمی از وقت خود را صرف تعقیب سکه ها خواهید کرد.

در ابتدا ، من در مورد کنترل ها مطمئن نبودم-ردیابی به صورت سه بعدی با یک D-Pad عادت می کند-اما بعد از چند سطح ، کلیک می کند. کت و شلوار Tanooki وقتی که یک پرش را اشتباه می کنید ، در کلاچ قرار می گیرد (که بیشتر از آنچه می خواهم اعتراف کنم اتفاق می افتد). برخی از سطوح بعدی با ترفندهای چشم انداز ، مانند سیستم عامل هایی که از نزدیک به نظر می رسند اما در واقع دورتر از آنچه به نظر می رسد هستند ، دچار تعجب می شوند. منطق کلاسیک ماریو ترول.

این عمیق ترین بازی ماریو نیست ، اما آن را به عنوان یک بازی وسیع و انتخابی کامل در اختیار دارید که می توانید یک یا دو سطح را به دست آورید و احساس کنید که واقعاً چیزی را انجام داده اید. موسیقی جذاب ، موسیقی بسیار جذاب است - من هنوز هم موضوع Overworld را گاهی اوقات فرو می ریزم.