Superhockey op SNES is een van die spellen die de eenvoudige, chaotische plezier van arcade-stijl sporten in de stijl van arcade. Je kiest je team - ik ga altijd voor de rode jongens, geen idee waarom - en dan is het meteen in snel, rommelig hockey met grote sprites en zelfs grotere hits. De bedieningselementen zijn basic (pass, shoot, check), maar dat is de charme - geen gecompliceerde strategieën, alleen pure slapshots en lichaamscontroles.

Wat me verbaasde, was hoe glad de spelers aanvankelijk voelen, alsof ze eigenlijk op ijs zijn. Ik heb een paar wedstrijden gekost om te stoppen met het neerstorten van de boards om de vijf seconden. Als je het eenmaal onder de knie hebt, worden de wedstrijden echter intens, vooral tegen een vriend. De AI is niet bepaald geniaal, maar het zal je straffen als je het doel wijd open laat.

Geen franje, geen diepe carrièremodus-gewoon snel, luid hockey dat veel beter standhoudt dan zou moeten voor een 16-bits spel. Als je een buddy hebt, is het een rel. Geef me niet de schuld als je na een close game de lucht begint te elleren.