Super Donkey Kong 2 op de GBA is eigenlijk de perfecte throwback - het voelt alsof iemand de energie van de oude SNES DKC -spellen flipt en op een kleine cartridge kneep. Je begint te stuiteren tussen Donkey en Diddy, uitzoeken welke beter werkt voor elk niveau (Diddy's sneller, maar DK kan dingen doorbreken, dus ... ja, je zult veel veranderen).

De eerste paar niveaus misleiden je door te denken dat het gewoon schattig platform is met bananen en vaten, maar dan begint het spel curveballs te gooien - de meer ritten waar timing alles is, verborgen bonuskamers gestopt achter nepmuren, en die irritante krems die opduiken wanneer je ze het minst verwacht. De muziek is ook nog steeds stom pakkend.

Als je de originelen hebt gespeeld, is het alsof je in een bekend paar schoenen glijdt, maar met net genoeg nieuwe stukjes om te voorkomen dat het zich een rechte herhaling voelt. En als je dat niet hebt gedaan? Nou, veel succes met het neerleggen na het eerste baasgevecht.