Ah, Famicom Mini 02: Donkey Kong - Deze neemt me terug. Je hebt Mario (terug toen hij maar een timmerman was, geen loodgieter) die liggers opslokt, vaten ontwijken en Pauline proberen te redden van die grote, knorrige aap. De GBA -poort spijkert het arcade -gevoel, tot aan de manier waarop Donkey Kong naar je kijkt voordat je een ander vat op je manier slingert.

Het is eenvoudig maar brutaal - die vaten rommelen niet rond en de latere stadia worden ronduit gemeen. De eerste keer dat ik speelde, dacht ik: "Hoe moeilijk kan springen over vaten zijn?" Blijkt, heel erg. Maar er is iets bevredigend aan het eindelijk spijkeren van de timing, dichter bij de bovenkant komen, terwijl die hectische soundtrack je op scherp houdt.

Als je nog nooit het origineel hebt gespeeld, is het een raar klein stukje geschiedenis. Als je dat hebt gedaan, weet je al de mix van nostalgie en frustratie die op je wacht. Hoe dan ook, het is pure arcade -chaos in je zak.