Donkey Kong Country op de GBA is nog steeds een van de beste manieren om deze klassieker te spelen. Vanaf het begin word je in deze weelderige, gedetailleerde oerwouden gegooid - het soort pixelkunst dat op de een of andere manier tientallen jaren later standhoudt. Donkey Kong voelt zich zwaar maar bevredigend om te controleren, en Diddy's snellere sprongen maken enkele van de lastiger platformsecties veel beter beheersbaar zodra je ertussen schakelt.

De soundtrack zit vol met die veerkrachtige, onvergetelijke deuntjes (je zult de Minecart Level -muziek dagenlang neuriën). Sommige van de latere fasen worden brutaal - die verdomde vat lanceert over putten, verpest me nog steeds - maar een perfecte run spijkeren voelt geweldig. En ja, de Kremlings zijn net zo goofy en vervelend als altijd, vooral die jongens die uit vaten springen.

Als je het nog nooit hebt gespeeld, is deze versie een geweldige manier om te zien waarom mensen nog steeds geobsedeerd zijn door deze game. Gooi je GBA gewoon niet als je een sprong in de ijsgrotten mist.