Super Bonk is een van die SNES -spellen waardoor je grijnst zodra het begint - brandende kleuren, goofy geluidseffecten en een holbewoner die vecht door alles in zicht te houden. Je stuitert tussen zwevende platforms, breuk rare kleine vijanden (sommige zien eruit als wandelende tomaten?), En chomp op vlees om Bonk's Noggin op te zetten voor nog grotere aanvallen. De niveaus worden snel wild - het ene moment dat je in een jungle bent, de volgende keer dat je klein bent en over gigantische sushi springt.

Het heeft die klassieke platform uit de jaren 90 waar alles een beetje onvoorspelbaar is. Ik bleef verborgen warpzones vinden of per ongeluk in geheime gebieden bonsten, waardoor herhalingsniveaus eigenlijk leuk waren in plaats van vervelend. De muziek is pakkend op die chip-tune manier, en de bedieningselementen zijn eenvoudig maar strak-geen gladde sprongen of rare vertragingen. Als je ooit eerder een Bonk -game hebt gespeeld, herken je de charme meteen. Zo niet, dan is het een geweldige plek om te beginnen.

Eerlijk gezegd houdt het beter stand dan veel mascotte platformers uit die tijd. Neem het gewoon niet te serieus - de helft van het plezier is om te zien wat belachelijk is dat de game je vervolgens gooit.