Super Black Bass op SNES is een van die raar verslavende visgames waar je in het begin niet veel verwacht - totdat je plotseling een uur probeert een enkele koppige bas te landen. De pixelateerde meren zien er verrassend chill uit, en de bedieningselementen zijn eenvoudig: giet, wacht op een knabbel en puree knoppen om het binnen te halen zonder de lijn te breken.

Wat ik niet had verwacht was hoe gespannen het wordt als een grote bijt. De stang buigt, de lijnspanningsmeter is gek en je zweet over of je harder moet wankelen of gemakkelijker moet worden. Er is iets bevredigend aan het upgraden van je uitrusting - Better Lures maakt eigenlijk een verschil, wat zeldzaam is voor een game zo oud.

Het is niet perfect (de AI bedriegt soms in toernooien), maar het is veel leuker dan vissen heeft het recht om op een 16-bits console te zijn. Geef me gewoon niet de schuld als je om 2 uur 'Nog een poging' mompelt.