Man, spits op SNES is een van die spellen die gewoon goed aanvoelt . De bedieningselementen zijn pittig - geen rare vertraging wanneer je passeert of schiet - en de spelers bewegen eigenlijk alsof ze wat gewicht hebben. De eerste keer dat ik het opstartte, scoorde ik per ongeluk met een wild lang schot, en toen wist ik dat ik voor een goede tijd was.

Het heeft die klassieke arcade -voetbal -sfeer waar de balfysica Juuust overdreven genoeg is om elk doel te laten voelen als een hoogtepunt. Dia -tackles sturen jongens vliegen, headers verbinden daadwerkelijk en de keepers? Ze zullen ofwel een wonder opslaan of volledig wikkelen-geen tussendoor. Wedstrijden worden snel gespannen, vooral wanneer de AI stiekem door ballen begint te trekken.

Als je nostalgie hebt voor 16-bits sportspellen, is dit een no-brainer. Zelfs als je dat niet doet, is het nog steeds vreemd bevredigend om nu te spelen. Geef me niet de schuld als je op het scherm begint te schreeuwen nadat je spits over zijn eigen voeten in de doos struikelt.