Sted is een van die rare kleine NES -spellen die vroeger onder de radar gleed. Je bestuurt deze gepantserde kerel die nogal stijf beweegt - zoals hij een koelkast draagt - maar als je eenmaal went aan het gewicht, is het vreemd bevredigend om door vijanden te ploegen. De niveaus zijn deze doolhofachtige industriële zones met flikkerende lichten en rare vreemd uitziende dingen die uit pijpen komen.

Eerst dacht ik dat het gewoon weer een run-and-gun was, maar er is eigenlijk een strategie voor. Je schoten ricochet van muren, dus je piept ze als poolschoten om vijanden rond de hoeken te raken. En als u de knop ingedrukt houdt, wordt uw pistool oplaadt voor een schermen-clearing-explosie-gewoon niet betrapt op de lading als er iets naar u lungeert.

Het heeft die klassieke Nes Jank, maar op een manier waardoor je door wilt duwen. De muziek is ook alle griezelige synths, die past bij de hele sfeer van de "verlaten ruimtefaciliteit". Geen meesterwerk, maar veel interessanter dan de generieke hoeskunst suggereert.