Dus, Star Trek: The Next Generation - Future's Past on SNES is in feite hetzelfde spel als de Genesis -versie, echoes uit het verleden , maar iemand besloot de moeilijkheid tot "Klingon Bloodwine Hangover" niveaus zonder reden te brengen. Zoals hetzelfde verhaal, dezelfde bemanning, dezelfde missies - maar plotseling raakt elk vijandelijk schip als een fotontorpedo naar het gezicht.

Je begint te denken: "Hé, ik heb Picard en de Enterprise, hoe slecht kan het zijn?" Dan word je versnipperd in de eerste Space Battle omdat Shields langzamer oplaadt dan een slaperige Geordi na een volledig lander in engineering. De bedieningselementen voelen ook een klein beetje af, zoals de phasers deze rare vertraging hebben die er niet was in de Genesis -versie.

Als je een masochist of een completist bent, geef het dan misschien een kans, maar blijf je anders bij de Genesis One. Deze haven is frustrerender dan proberen de warp -theorie uit te leggen aan Harry Mudd.