Star Fox Nightmare A On Snes gooit je meteen terug in die zoete, enigszins gepixeleerde Arwing -cockpit - en man, voelt het goed. Zodra je begint, ontwijk je asteroïden en blaas je vijandelijke schepen met die bevredigende ladingsschoten, net als het origineel. Maar deze keer draaien de niveaus op manieren die je scherp houden, vooral wanneer Andross zijn rare, schermvullende bazen naar je begint te gooien.

Fox en de bende zijn er allemaal en schreeuwen hun klassieke one-liners (Falco klinkt nog steeds alsof hij overal geïrriteerd is). De bedieningselementen zijn strak, hoewel ik het nog steeds af en toe over de looprollen overdrijf en een laser op het gezicht eet. Sommige van de latere fasen worden brutaal, maar op die "nog een keer" manier. Als je ooit uren aan Star Fox als kind hebt doorgebracht, raakt dit alle juiste nostalgie -aantekeningen zonder alleen maar een kopie te zijn.

Ook, die eerste keer dat je de boost raakte en door een tunnel van vijandelijk vuur raakt? Pure SNES Magic.