Spirou op SNES is een van die verborgen platformers die nooit de liefde heeft gekregen die het vroeger verdiende. Je begint rond te stuiteren als een hyperactieve vlo - Spirou heeft deze rare drijvende sprong die even duurt om eraan te wennen, maar zodra het klikt, spring je tussen neon daken en ontwijk je goons in pakken zoals het tweede natuur.

De niveaus zitten boordevol kleine geheimen-valse muren, verborgen power-ups, de gebruikelijke SNES-tijdperk trucs. Ik herinner me dat ik al eeuwenlang vast kwam te zitten op dit ene fabriekspase totdat ik me realiseerde dat je van de pijpen kon wandelen. Graphics houden nog steeds stand, allemaal heldere cartoonachtige kleuren die zelfs op een CRT knallen.

Het is niet zo straffen als sommige van de brutale platformers uit die tijd, maar er is genoeg uitdaging om je secties opnieuw te laten proberen. En die soundtrack? Pure kaas uit de jaren 90 op de beste manier. Als je dingen zoals Mickey Mania of Cool Spot graaft, is deze recht in je steegje.