Ooit een van die rare christelijke NES-spellen gespeeld die op de een of andere manier voorbij de gebruikelijke zwaard-en-sorcerieke dingen gleed? Spirituele oorlogvoering is eigenlijk Zelda als Link zijn groene tuniek inruilde voor een Bijbel. Je dwaalt rond terwijl deze kerel christen noemde (subtiel, toch?), En gooide "Fruit of the Spirit" in demonen als een heilige Grenadier.

In het begin voelt het janky - je personage beweegt alsof hij vastzit in melasse, en de vijanden zijn generieke monsters of ... jongens in pakken? Maar er is iets vreemds charmant over het converteren van NPC's door ze te beperken met schriftverzen. De laatste baas is letterlijk Satan, die, hey, wijst op toewijding aan het thema.

Het zal geen link naar het verleden onttronen, maar voor zover obscure religieuze RPG's gaan, heeft deze meer persoonlijkheid dan de meeste.