Man, Arcade's Revenge is een van die SNES -games die er veel gemakkelijker uitziet dan het eigenlijk is. Op het eerste gezicht voelen de bedieningselementen soepel aan - Spidey -schommels, wolverine -schuine strepen en storm drijft rond zoals je zou verwachten. Maar dan raak je deze brutale platformsecties waar timing alles is, en plotseling sterf je steeds opnieuw.

Het is niet oneerlijk, alleen ... veeleisend. De vijanden zijn niet het echte probleem - je kunt de meeste van hen ontwijken als je oplet. De echte moordenaar haast zich. Springt die verdwijnende platforms te vroeg? Dood. Een webwing verkeerd inschatten? Dood. Het is het soort spel waar je moet vertragen en eigenlijk denken, wat ik een beetje respecteer, zelfs als het frustrerend is.

Door te schakelen tussen personages houdt het echter interessant. Storm's vlucht maakt sommige secties veel minder pijnlijk, en Gambit's stafspringen heeft deze raar bevredigende stuitering. Verwacht gewoon geen luchtige playthrough op zaterdagmiddag - dit is een sleur.