Speedball 2 op Game Boy is een van die spellen die er eerst eenvoudig uitziet - gewoon een futuristisch sport ding, toch? - maar dan begin je te spelen en besef je dat het in feite hockey is gemengd met een bargevecht. De bedieningselementen zijn strak, en binnen enkele minuten slaat je tegenstanders tegen muren, schoten af van de rare bouncepads van de arena en wanhopig klauteren om de bal te pakken voordat het andere team scoort.

De AI rommelt ook niet rond. Als je gewoon oplaadt bij het slingeren, word je verwoest. Ik heb dat op de harde manier geleerd. Er is een raar bevredigend ritme aan een zodra je je tackles onder de knie hebt. En de pixelkunst? Houd nog steeds stand, vooral de kleine details zoals de manier waarop spelers na een hit streven.

Het is het soort spel waarbij je de tijd uit het oog verliest, omdat "nog maar één match" in vijf wordt. De Game Boy -versie heeft niet de flits van de console -edities, maar het is verrassend diep voor een handheld -poort. Je zult er dol op zijn of je speljongen door de kamer gooien-er tussendoor.