Ooit een van die mech -spellen gespeeld waar de bedieningselementen het gevoel hebben dat ze een koelkast worstelen? Soukou Kihei -stemmingen is dat niet. Je bestuurt een onhandige-maar-bevredigende gepantserde trooper, die door vijandelijke squadrons schiet met een mix van afstandsschoten en close-up stoten. De Sprites hebben die klassieke SNES -chunkiness - veel metalen schrapen en explosies die het scherm precies goed schudden.

Eerste missie laat je rechtstreeks in een woestijnoorlog in de woestijn, en ja, je zult waarschijnlijk een paar keer vuil eten om het gewicht van de bewegingen van je mech uit te zoeken. Maar als je eenmaal het ritme achter de dekking hebt gekregen en je tegenaanvallen timen, klikt het. De allemaal gespannen synth -beats van de muziek, zoals iemand een militaire mars remixte met een drummachine.

Het is alleen Japan, dus menu's zijn een puzzel als je Kanji niet leest, maar de actie spreekt voor zich. Verwacht gewoon geen wandeling in het park - dit speelt als het gevoel van Mechs: zwaar, opzettelijk en brutaal wanneer het verbindt.