Man, Sonic Rush on the DS voelt nog steeds als een van de beste manieren om die klassieke "Gotta Go Fast" -ergie vast te leggen. De niveaus zijn gebouwd voor puur momentum - je stimuleert hellingen, slijpende rails en schakel nauwelijks langs spikes, terwijl het bovenste scherm staarten laat zien (of blaz, als je haar zij speelt) om hun eigen wilde stunts op de achtergrond te doen. De touchscreen -gimmicks zijn licht, meestal alleen voor speciale bewegingen, dus het vertraagt de dingen niet.

Wat me echt bijhoudt, is de soundtrack - die knapperige, vrolijke nummers van Hideki Naganuma (van jet set radiotame ) maken op de een of andere manier door lussen en kurkentrekkingen nog meer hype. En ja, de latere niveaus worden brutaal als je alles probeert te rangschikken, maar het spijkeren van een perfecte run voelt ongelooflijk aan. Absoluut een DS -hoogtepunt als je van je platformers houdt zonder remmen.