Solitaire (UNL) is precies hoe het klinkt-een no-frills, zonder vergunning versie van het klassieke kaartspel voor de NES. Geen chique animaties, geen rare gimmicks, alleen jij en een digitaal kaartspel. De bedieningselementen zijn een beetje onhandig (dit is tenslotte een NES -spel zonder vergunning), maar als je het eenmaal onder de knie hebt, is het vreemd verslavend.

Je zult de eerste paar minuten besteden aan het uitzoeken hoe je kaarten kunt verplaatsen met de D-Pad, en dan is het plotseling een half uur later en je probeert nog steeds dat ene koppige spel te verslaan. Het is niet gepolijst, maar als je van retro -eigenaardigheden houdt of gewoon een barebones solitaire fix wilt, heeft deze een rare charme.