Smash Tennis op SNES is een van die sportgames die gewoon goed aanvoelt zodra je de controller opneemt. De balfysica is verrassend knapperig - je kunt eigenlijk foto's plaatsen met wat echte finesse, niet alleen om het te slaan en hoop. Ik herinner me dat ik dacht dat de personages er in het begin een beetje goofy uitzagen (de snor van de scheidsrechter is iets anders), maar de animaties zijn soepel en de rechtbanken hebben deze heldere, bijna cartoonachtige charme.

Wat me verbaasde, was hoeveel strategie erin sluipt. Je kunt niet zomaar door elke wedstrijd stroomt - je plakjes en lobbs timmen daadwerkelijk belangrijk, vooral tegen de latere tegenstanders. De carrièremodus begint gemakkelijk, maar wordt snel brutaal als je niet leert om de patronen van de AI te lezen. En ja, de muziek heeft die klassieke SNES -kaas, maar het werkt raar als je in een gespannen tiebreaker zit.

Houdt nog steeds stand als je van sportgames in arcade-stijl met een beetje diepte houdt. Geef me gewoon niet de schuld als je woedt tegen de laatste tegenstander op baasniveau.