Shufflepuck Cafe op NES is eigenlijk luchthockey met houding. Je begint in dit rare kleine cyberpunk -café vol met vreemde personages, elk met hun eigen speelstijl - sommige zijn traag maar precies, anderen slaan gewoon de puck op alsof ze het proberen te vermoorden. De bedieningselementen duren even om eraan te wennen (dat NES D-PAD niet precies is gebouwd voor finesse), maar als je dat eenmaal doet, is het vreemd verslavend.

Eerste wedstrijd verliest je waarschijnlijk van de barman omdat zijn schoten kromming op een manier die illegaal aanvoelen. Maar na een paar rondes begin je de hoeken te lezen, uit te zoeken wanneer je de puck moet slaan en wanneer je deze nauwelijks moet duwen. De muziek heeft die Synth-Heavy-sfeer uit de jaren 80, en de Pixel Art geeft de hele zaak deze vuile charme. Het is een van die spellen waar je 'nog een match' zegt en plotseling is het 2 uur 's ochtends.

Eerlijke waarschuwing: de laatste tegenstander is een absolute nachtmerrie. Ik heb ze nog steeds niet verslagen zonder vals te spelen.