Ooit een van die puzzelspellen gespeeld waar je dozen rondduwt en onmiddellijk spijt hebt van elke beweging? Duw het! is dat, maar opgeheven - je bent in een chaotisch magazijn waar kratten gewoon graag in de hoeken worden ingeklemd. De Sega Genesis -versie heeft deze raar bevredigende clunkiness, zoals de dozen daadwerkelijk gewicht hebben als je ze duwt.

Eerste paar niveaus misleiden je om te denken dat het gemakkelijk is, dan staar je plotseling vijf minuten naar het scherm om erachter te komen hoe je jezelf kunt losmaken omdat je de enige uitgang hebt geblokkeerd. De muziek heeft ook die klassieke Synth -sfeer uit de jaren 90 - Kinda repetitief, maar raar motiverend als je een krat verwijderd bent van het afronden van een niveau.

Eerlijk gezegd is het beter verouderd dan de meeste puzzelspellen uit die tijd. Gooi je controller gewoon niet als je je realiseert dat je jezelf voor de derde keer op rij hebt gesteund in een doodlopende weg.