Shougun op NES is een van die rare, nogal janky maar raar charmante samurai -actiegames uit de late jaren 80. Je begint met deze kleine pixel kerel die zijn zwaard zwaait bij ninja's die uit het niets opduiken, en de bedieningselementen zijn even wennen - zoals je sprong in het begin zwevend aanvoelt, maar als je het ritme naar beneden hebt, wordt het snijden door vijanden vreemd bevredigend.

De achtergronden zijn super basic (we hebben het over "Brown Castle Wall" uit het NES-tijdperk voor zover het oog kan zien), maar de vijandelijke ontwerpen hebben deze ruwe, handgetekende look die het persoonlijkheid geeft. Er is iets met de manier waarop de muziek begint als je een baas bereikt die me nog steeds krijgt - het is allemaal dramatische drumbeats en krijsende synth, precies wat je zou verwachten van een game genaamd Shougun .

Eerlijke waarschuwing: het is moeilijk als nagels in die klassieke manier "No Saves, No Mercy" manier. Je zult veel sterven voordat je de patronen uitzoeken, maar wanneer je eindelijk die eerste baas verwijdert, voelt het legitiem. Als je van retro -actiegames houdt met een steile leercurve, is dit een verborgen juweeltje.