Sangokushi II over het Genesis is een van die spellen die er in het begin eenvoudig uitziet - alleen een kaart van het oude China met kleine legers die rond bewegen - maar geef het 10 minuten en plotseling ben je diep in het onkruid van diplomatie, troepenbewegingen en resource management. Ik herinner me dat ik het opstartte en een eenvoudig oorlogsspel verwachtte en in plaats daarvan deze raar verslavende mix van schaken en politieke achtergrond kreeg.

De portretten van de krijgsheren hebben die klassieke 16-bit charme, en de muziek nagelt dat "epische maar enigszins melancholische" drie Kingdoms-sfeer. In het begin bleef ik gevechten verliezen omdat ik niet wist hoeveel terrein ertoe deed - het sturen van cavalerie naar bergen is een vreselijk idee. Als je het eenmaal onder de knie hebt, is er iets bevredigend aan langzaam overtreffende rivaliserende facties, zelfs als de AI af en toe wat onzinbewegingen trekt.

Het is niet voor iedereen - de menu's zijn dicht en het tempo kan langzaam aanvoelen - maar als je van historische strategiegames houdt, heeft deze een unieke smaak. Vertrouw gewoon niet de glimlach van Liu Bei.