Oké, dus SD Lupine III: Kinko Yaburi is eigenlijk de perfecte kleine game -jongensheist -sim - als overval veel meer ongemakkelijk springt en per ongeluk alarmen afzet. Je speelt als kleine, super vervormde lupine die door musea en herenhuizen sluipt, ontwijkende bewakers die bewegen als eindeloze speelgoed. Het eerste niveau gaat helemaal over het vegen van een schilderij, maar de helft van de uitdaging is uit te zoeken welke richels je daadwerkelijk kunt pakken (spoiler: niet zoveel als je zou denken).

Het heeft echter die klassieke lupine -sfeer - Zenigata verschijnt "lupiiiin" in pixelateerde glorie, en soms zul je jigen of goemon op de achtergrond op de achtergrond spotten. De muziek is ook een banger, alle veerkrachtige basslines die klinken alsof iemand een jazzclub in een game boycartridge heeft geperst. Verwacht gewoon geen soepele bedieningselementen-dit is 1990, dus je zult worstelen met de D-Pad terwijl lupine duikt alsof hij op een trampoline zit. Nog steeds vreemd verslavend als je het ritme krijgt.

Pro -tip: bewaar uw bommen voor de kluisdeuren. Je zult me later bedanken.