Romantiek van de Three Kingdoms II op SNES is een van die spellen waar je het opstart door te denken: "Ik speel gewoon een snelle ronde", en plotseling is het 3 uur 's ochtends. Je kiest een krijgsheer - Liu Bei, Cao Cao of een underdog - en wordt onmiddellijk in het beheer van legers, spionnen en fragiele allianties gegooid. De diplomatie is wreed; Een verkeerde zet en je zogenaamde bondgenoten achterstabiel je voor de lunch.

Wat ik leuk vind, is hoe rommelig het voelt - zoals werkelijke geschiedenis. Je beste generaal kan willekeurig defect zijn, steden rebelleren als je ze te hard belast, en de helft van je plannen vallen uit elkaar omdat iemand voedselvergiftiging heeft. De menu's zijn dicht (dit is tenslotte een Koei -spel uit de jaren 90), maar zodra het klikt, zul je als een goede krijgsheer worden gehouden. Vertrouw Lu Bu gewoon niet. Ooit.

Houd nog steeds stand als je geduld hebt voor old-school strategie.