Puyo Puyo over het Genesis is een van die spellen die er schattig uitziet, maar je absoluut zullen verwoesten als je niet voorzichtig bent. Je laat deze squishy kleine blobs (Puyos blijkbaar) vallen en probeert vier van dezelfde kleur te matchen - eenvoudig, toch? Dan laat je tegenstander plotseling een enorme combinatie vallen en je scherm vult zich met vuilnis Puyos. Dat is wanneer de paniek zich afzet.

De personages zijn belachelijk op de beste manier - weid kleine tovenaars en grijnzende slijsten juichen of huilen, afhankelijk van hoe graag je het doet. De eerste keer dat ik speelde, dacht ik dat het gewoon een chill puzzelspel was. Tien minuten later zweefde ik over kettingreacties en probeerde ik die bevredigende multi-dreders op te zetten die de helft van het bord tegelijk vegen.

Het heeft die perfecte balans waar je nonchalant kunt spelen, maar als je echt ingaat, is er een heleboel diepte. Geef me gewoon niet de schuld als je Puyos in je slaap begint te zien. Nog steeds een van de beste competitieve puzzelspellen die er zijn.