Professor Layton en Pandora's Box is een van die DS-games die gewoon bij je blijven-deeltje visuele roman, deels hersensmeltpuzzelcollectie, gewikkeld in deze gezellige, handgetekende kunststijl. Je begint met wat lijkt op een eenvoudig treinmysterie, maar het duurde niet lang voordat Layton en Luke in vervloekte artefacten, schaduwrijke aristocraten en een stad die rechtstreeks uit een Europees volksverhaal aanvoelt.

De puzzels zijn de echte ster hier - sommige zijn eenvoudige logische problemen, anderen doen je veel te lang naar het scherm staren voordat de oplossing je van een klap raakt. Ik herinner me een schuifblokpuzzel waardoor ik stukken in mijn slaap had herschikken. En het verhaal? Veel donkerder dan je zou verwachten van de vrolijke kunst. Er is een langzaam verbrandspanning die je door de dialoog houdt om te zien wat rare wending daarna komt.

Als je een zwak hebt voor mysteries of gewoon van die bevredigende "Aha!" moment waarop een puzzel klikt, deze is een no-brainer. Geef me gewoon niet de schuld als je nog steeds om 2 uur raadsels probeert op te lossen.