Prince of Persia: De Perzische geheime passage op SNES is een van die spellen die gewoon klassiek aanvoelt op het moment dat je begint te spelen. Je bent recht in dit schaduwrijke paleis gevallen, zwaard in de hand, met bewakers die je vanaf het begin naar je toe hangen. De animatie is zo soepel - het uitkijken van de prins omdraaien over vallen of vasthouden aan richels wordt nooit oud.

Wat me echt krijgt, is hoe gespannen het is. Eén verkeerde sprong, en je bent gespietst op spikes. Een zwaardschommeling verkeerd inschakelen en plotseling wordt je in het nauw gedreven door twee jongens in tulbanden. En die drankjes? De helft van de tijd drink ik er een in de hoop op gezondheid en word ik in plaats daarvan vergiftigd. Klassiek.

Het is echter niet allemaal gevechten. Er is iets vreemds bevredigend aan het uitzoeken van de timing op die drukplaatpuzzels of het ontdekken van verborgen kamers achter wat leek op massieve muren. Verwacht gewoon geen genade - dit spel kwam uit een tijdperk waarin "vallen en opstaan" in feite de tutorial was.

Als je het geduld hebt voor ouderwetse moeilijkheidsgraad en een zwak voor pixelateerde Perzische vibes, is deze nog steeds de moeite waard om op te starten.