Pokémon Ranger: Guardian Signs is een van die DS -games waardoor je je afvraagt waarom meer mensen er niet over praten. In plaats van Poké -ballen te gooien, schetst je lussen rond wilde Pokémon met de stylus om bevriend te raken met hen - wat eenvoudig klinkt totdat een pikachu begint rond te ritsen alsof het teveel koffie heeft gehad. Hoe beter je lussen, hoe sneller ze lid worden van je team, en je hebt hun hulp nodig om obstakels te wissen (zoals het gebruik van een watertype om branden of een vliegende buddy te blussen om gaten te kruisen).

Wat het echt onderscheidt, zijn de voogd -borden - eigenzinnige symbolen waarmee je legendaries kunt oproepen voor grote veldslagen of milieupuzzels. De eerste keer dat je Latios oproept om over de kaart te zweven, voelt het belachelijk cool aan. Het verhaal heeft een kaasachtige schurkdialoog, maar het tempo houdt dingen in beweging en de partner Pokémon voegt net genoeg persoonlijkheid toe. Als je ooit een Pokémon-game wilde die meer hands-on is dan turn-based, dan is dit het.