Pitjager op het Genesis was een van die vroege vechtspellen die ruw aan de randen voelden, maar deze rare charme hadden. De gedigitaliseerde Sprites zagen er toen zelfs op Janky uit - alsof iemand echte mensen filmde die ronddrachten en ze in het spel plakten - maar dat soort van de aantrekkingskracht toegevoegd. Je kiest uit drie jagers (worstelaar, ninja of straatbrawler) en waadt gewoon door golven van vijanden in deze underground Fight Club -sfeer.

Het is niet bepaald diep - je hebt een klap, een trap en een sprong die veel te zwevend aanvoelt - maar er is iets bevredigend aan de pure chaos ervan. De menigte juicht, tegenstanders ragdoll wanneer je ze uitschakelt, en soms krijg je een wapen als een stoel of een vleermuis voor een paar glorieuze seconden chaos. Absoluut meer een knop-masher dan een technische jager, maar als je zin hebt in iets doms en luid, houdt het nog steeds op een nostalgische manier.

Verwacht gewoon geen precisie op straatvechter.