Paperboy op NES is een van die raar bevredigende arcade -havens waar je gewoon bent ... een kind dat kranten naar huizen gooit. Klinkt eenvoudig, maar de eerste keer dat een malafide grasmaaier of een skateboarder je halverwege de worp haalt, zul je je realiseren dat dit geen chill levering sim is.

Je hebt een week aan routes, en tegen zondag verandert de buurt in een hindernisbaan van de hel - gebroken ramen, boze honden, de werken. Het echte plezier? Absoluut de huizen van mensen die zich niet hebben geabonneerd, slagen. Hun bloempotten hebben nooit een kans gemaakt.

Het is janky, het is repetitief, maar er is iets aan het spijkeren van een perfecte gooi door iemands voorruit dat nooit oud wordt.