Pachio Kun 3 is een van die rare kleine game -juweeltjes die op de een of andere manier die perfecte mix van frustrerend en bevredigend nageelt. Je speelt als deze ronde, veerkrachtige kleine kerel - het meest ziet hij eruit als een boon met benen - en je springt gewoon tussen platforms, ontwijkt spikes en verzamelt alle glanzende dingen die het spel naar je gooit. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar de niveaus worden snel brutaal.

Wat ik leuk vind, is hoe unapologically retro het voelt. De kleuren komen op die klassieke game-jongen groen-en-zwarte manier, en de muziek heeft die blikke charme waar je van houdt of haat. De eerste keer dat ik speelde, verloor ik als vijf levens in de eerste fase omdat ik bleef onderschatten hoe glad de ijsblokken waren. Klassiek.

Als je van platformers houdt die je hand niet vasthouden, is dit een solide keuze. Gooi je game -jongen gewoon niet als de latere niveaus met je beginnen te knoeien.