Pachio Kun 3 یکی از آن سنگهای عجیب و غریب Game Boy است که به نوعی ناخن های ترکیبی از ناامید کننده و رضایت بخش را میخکوب می کند. شما به عنوان این پسر کوچک و پر پیچ و خم بازی می کنید - به طرز عجیبی ، او مانند یک لوبیا با پاها به نظر می رسد - و شما فقط بین سیستم عامل ها ، سنبله های گول زدن و جمع آوری هر چیز براق بازی به سمت شما جمع می شوید. کنترل ها ساده هستند ، اما سطح سریع وحشیانه می شود.

آنچه من در مورد آن دوست دارم این است که چقدر یکپارچهسازی با سیستمعامل غیرقانونی است. رنگ ها در آن بازی کلاسیک پسرانه سبز و سیاه ظاهر می شوند ، و موسیقی آن جذابیت قلع و قار را دوست دارد یا دوست دارید یا از آن متنفر باشید. اولین باری که بازی کردم ، در مرحله اول مانند پنج زندگی از دست دادم زیرا دست کم گرفتم که چقدر بلوک های یخ لغزنده بودند. کلاسیک.

اگر وارد سیستم عامل هایی هستید که دست شما را نگه نمی دارند ، این یک انتخاب محکم است. وقتی سطح بعدی با شما آشفتگی می کند ، فقط پسر بازی خود را پرتاب نکنید.