Outlander is een van die rare, grimmige SNES -spellen die aanvoelen alsof iemand Mad Max en een arcade -shooter opmaakt. Je begint met een in elkaar geslagen auto, een jachtgeweer en een heleboel woestijn om over te steken-geen chique tutorials, alleen jij en de open weg. De bedieningselementen duren even om eraan te wennen (stuur voelt in het begin een beetje glad aan), maar als je eenmaal onder de knie hebt om rond bandieten te drijven terwijl je ze blaast, klikt het.

De wereld heeft deze griezelige, zongebleekte blik erop, en de muziek is allemaal gespannen synth-dingen waardoor elke ontmoeting wanhopig aanvoelt. Je zult opruimen naar brandstof, je rit upgraden met spikes of pantser (vanwege natuurlijk) en af en toe te voet springen om een bandietkamp te wissen. Het is janky op die vroege jaren 90 manier, maar er is iets vreemds bevredigend aan het nauwelijks overleven van een gevecht met 1% gezondheid over.

Verwacht gewoon geen diep verhaal-dit is pure post-apocalyptische wegwoede.